Sevgili dostum. Seninle kaderimiz aynı değil mi? Bana esen rüzgar seni görmez mi, yağan yağmur, inen kar, dökülen dolu sana değmez mi? Havamız kirlense, suyumuz tükense, başımıza taş yağsa seni bulmaz mı? Bizim başımıza gelmez sanma, güçsüz kaldığımız gün, Çanakkale’de olduğu gibi, başımıza bombalar yağsa, göğsümüze mermiler inse, sen ölmez misin? Ölümsüzlük iksirimi içersin, ya da ekmeğini yediğin, suyunu içtiğin, aynı binada oturduğun, komşuna, vatanına, değerlerine bir bedel biçerek satar ihanet mi edersin? Gücümüzü korumazsak, zayıf düşersek, zalimler seni ayrımı tutar. Söylesene kaderimiz aynı değil mi? Ben yazda sen kışta mısın, bana bahar sana son bahar mı? Varlıklarımız darlıķlarımız bir değil mi? Varsa derdimiz, ancak yine biz çözmek zorunda değil miyiz? Yangını, seli, depremi beraber sırtlanmaz mıyız? Allah aşkına bir düşün, alevi yansa Sünni, Sünni yansa alevi kurtarmaz mı? Yangın bitince neden kavgaya devam ederiz. Kürt türkün düşmanımı, Arap, Acem kavgası neden bitmez. Hepimizin Allah’ı ayrımı, yoksa hala putlarımız mı savaşıyor. Bir araya gelip içimizdeki kurtları neden dökmüyoruz. Derdimiz ne, bizi kader birliği yapan bu topraklar bize dar mı geliyor. Seni kim sağcı, kim solcu yaptı, sağcılık solculuk bitti, Kürt, Türk kavgası mı devam edecek, o bitince alevi Sünni kavgasını mı hazırlıyorlar, yoksa önce mezhep kavgalarımı, çıkacak. Başka hangi kavgalar silsilesi var önümüzde, doğulular batılılar kavgası da var mı? Dünyaya gelmeden kavga için mi doğduk, nerede doğacağına sen mi karar verdin. Köyde doğmak kötü, şehirde doğmak iyimi, yok mu birbirimize ihtiyacımız, muhtaç değil miyiz bir birimize, bir düşün istersen, bu vatanda kader birliği yapmadık mı, biz aynı evin, aynı sokağın, aynı köyün, aynı şehrin aynı toprağın çocukları değil miyiz? Var dara, dar vara yardım ederse kalır mı sorunumuz, bir daha düşün? Bize kavgayı kuranlar birleşmiş, arenada birbirimizi yememizi maç seyreder gibi keyifle seyrediyorlar.
Bu nasıl bir beladır, güzeli kıskanır, çirkini sevmeyiz. Güzellik nedir onu da bilmeyiz. Zengin fakir bilmez, fakir şükür bilmez, ikisinin de gözü aç bir türlü doymaz. Aldanmakla aldatmak arasında fark kalmamış. Katille ölen aynı ruhta, belki ikisi de katil. Hırsız mı suçlu, malı çalınan mı belli değil. İşçi hakkını ister işi yapmamış, patron para vermez, doğru çalışanı aldatmış. Zehir tacirleri kapımıza dayanmış. İçki, zina, kumar, faiz ticaret haline dönüşmüş. Faiz yemeyen bebek bile kalmamış. Düşün Allah aşkına? Eğer aklımızı başımıza alırsak, bu vatan bu millet bu ümmet dünyaya insanlık, ahlak, dersi verir, helali haramı öğretir. Başka öğretecek varsa oda inan senin yanında durur. Yeter ki sen yola çık.
Vatanımız Anadolu, anamızda Anadolu, bu toprakların çocuğuyuz. On bir kardeşiz, dağılmışız Anadolu’nun dört bir köşesine, birimizim ayağına diken batsa, sızlar yüreğimiz, fakat farklı farklı hünerimiz. Ama aynı kaderimiz. Bölgelere göre huyumuz, kimimiz sakin, kimimiz sert, kimimiz çalışkan kimimiz tembel, kimimiz güçlü kimimiz zayıf, kimimiz akıllı hatta kimimiz deliyiz. Ama biz aynı kaderi paylaşan, kardeş olan atalarımızdan bize miras kalan Anadolu da yaşayan kardeşleriz. Huyumuzun, fikrimizin, düşüncemizin, gücümüzün farklı farklı olması, düşünürsek nimet, düşünmezsek zahmet olur.
Biz olursak eğer, kaderimizin aynı olduğunu fark eder, sarılırsak bir birimize, yıkıntıların altında ne sen kalırsın nede ben.
Sevgili dostum bu savaş Dünya durdukça bitmeyecek, biz bu savaşın içinde doğduk. Bu savaş İyiler ve kötüler arasında değil, iyilikle kötülük arasında olsun. İyiler ve kötüler arsında olursa, biz daha iyiyiz kavgası bitmez. İyilik ve kötülük savaşı olursa, iyilik yarışına dönüşür, kötülük kaybeder, iyilik kazanır, iyiler Dünya’ya hakim olur, huzur daim olur. Bu yüzden kardeşlerinizi, saçına sakalına, üstüne başına, diline dinine, mezhebine mezhepsizliğine, açıklığına kapalılığına, güzelliğine çirkinliğine bakmaksızın, iyiliğe davet edin sizde iyiliğe devam edin. Yalnız sabredin, bu gün davete icabet etmeyenler, güzellikler karşısında yarın, sizin önünüzde koşacaklardır. Yeter ki siz, inandığınız değerleri dikta etmeden, iyilik yapmakta samimi olun. İnandığınız değerler doğru, sizde gerçekseniz, bir gün onların, sizden daha çok iman ettiğini göreceksiniz. Üzülmeyin, kıskanmayın, enaniyet taşımayın, inanan inanacak, inanmayanda inanmayacak. Kalplere hükmedecek olan Allah’tır. Siz kendinizi kurtarmaya bakın. Kurtuluşunuza vesile olacak olansa, Allah’ın sizi vesile kıldığı kurtuluşuna vesile olduklarınız olacaktır. Yani kurtulmak için bile Allah cc bizi bir birimize muhtaç kılmış. İşte bu imtihanın ta kendisidir. Yeniden düşün, Allah adına iyilik yap, imtihanı geç, iyilerden ol, her kes inanmayabilir, zulüm zirveye çıksa bile, mutlaka bir gün insanlık kazanacaktır. Yeter ki sen, kim olursan ol, iyilikte yarış, en önde olmaya çalış. En arkada bile olsan insanlık kazanacak, sende kazanacaksın.
