Sevgili dostum,
Kâinatın efendisi ve sahabeyi güzün efendilerimiz, İslamla müşerref olduktan sonra, hem kendilerini eğitmişler, hem de bizlere bir hayat, medeniyet ve edep sunmuşlar. Yaşlılık ve büyüklük arasındaki farkı, o kadar güzel anlatmışlar ki, kıyamete kadar, insanlığa ders olacak nitelikte. Benim için bu konuşmanın, Efendimizle amcası Hz. Abbas arasında geçmesi, yada başka sahabe arasında konuşulması değil. Önemli olan bu konuşmanın sahabe de hayat bulması ve bize kadar ulaşmasıdır.
Efendimiz kendi yaşıtlarından bir sahabe ye derki, siz mi büyüksünüz ben mi, efendimiz bu soruyu yaş olarak sorsa da, sahabenin verdiği cevap muhteşem den de ötedir. Ya Rasulallah ben sizden bir kaç yaş yaşlıyım ama siz benden büyüksünüz. Bu söz sahabe de hayat bulmuş, bu sözü kendine düstur edenler büyümüş, haberi olmayanlar yaşlanmış. İşin garibi İslam’dan uzaklaşınca Müslüman yaşlılar, kendini büyük sanmış, tıpkı bizim gibi. Büyüklük kitapların arasında kalmış. Yaşlanmakla büyük olmak arasındaki farkı, ancak büyük olmak isteyenler anlamış. Düşünmeden yaşlanmanın, büyüklüğü öldürdüğünü anlamışlardır.
Büyüklüğü öldürürseniz, saygıyı, sevgiyi, her ferdi, her doğan yeni bebeği, daha doğmadan yaşayan ölü yaparsınız. Çünkü, büyümeyen yaşlıların yaşadığı evlerde, her kes yaşlanacak, asla büyümeyecektir. Büyümenin anlaşılamadığı bir toplumda, yaşlananlar, her aileyi, her toplumu, kendi milletini, hatta devletini, farkında olmadan, ya da kendi nefisleri için, bile bile yıkarlar. Çünkü yaşlılar, bir toplumu asla geleceğe hazırlayamazlar. Yaşlılar kendilerine hizmet bekler, sanki Dünya onlar için döner. Çünkü onlarda büyük göremeyen, yaşlılarla büyümüşlerdir. Büyükler toprağa düştükten sonra, büyümek unutulmuş, yaşlılar kendini büyük sanmışlardır. Halbuki büyük olmak zordur, mesuliyet ister. Bu yüzden büyüklük ya öldürülmüş ya da rafa kaldırılmıştır. Raftan indirip büyük olmak isteyen büyüklüğü seçenler, asla yaşlanmazlar, hatta büyükler ölse bile, büyük yetiştirmeye devam ederler. Fikirleriyle, düşünceleriyle, karanlıkları aydınlatır, ölümsüzlüğün kapısını hep açık tutarlar. Büyük yetiştirmeye ölseler bile devam ederler. Büyüklük, yaşınız ilerledikçe, tecrübenizde artıyor, ahlakınız oturuyor, ilminiz yayılıyor, varlığınız işe yarıyor, merhametiniz hissediliyor, insanlar size manen, ihtiyaç duyuyorsa, büyüyorsunuz demektir. Yok eğer, asabileşiyor, huysuz bir ihtiyara dönüşüyor, çekilmez biri oluyor, kimseyi beğenmiyor, seçici oluyor, lafınıza sözünüze dikkat etmiyorsanız, siz büyümemiş yaşlanmışsınızdır.
Sahi hangisi olmak istersiniz, büyümek mi yaşlanmak mı? Elbette büyümek, büyük olmak, değer almak isteyeceksiniz, belki de yaşlı ama büyük olduğunuzu zannedeceksiniz. Yaşınız ne olursa olsun, hiç fark etmez, nasıl olsa zaman su gibi akıp gidiyor. Bir anda kendinizi, yetmişte, seksende buluyor bulacaksınız. Sahi ne biriktirdiniz? Ne biriktirdik, İlim mi, ahlak mı, merhamet mi, insanlık mı, bilgi mi? Ne anlattınız çocuklarınıza, ne anlatacaksınız gençlere, insanlara, ne anlatıyoruz. Arkadaşlarınızla ne paylaşacaksınız, neyi paylaşıyorsunuz, ne konuşuyorsunuz ne biliyorsunuz, ne biliyoruz.
Hiç düşündünüz mü, düşündük mü mütalâa ettiniz mi? Ediyor muyuz? Yoksa geç mi kaldınız, geç mi kaldık? Bundan sonra benden adam olmaz mı diyoruz? Yoksa bilmeden bildiğimizi mi sanıyoruz? Ama bizim paramız vardır, parayla her şeyi satın alacağımıza inanıyoruzdur. Sahi bizi parayla satın alanlar oldu mu, bizimde bir satın alınacak değerimiz var mı, bizim büyük yada yaşlı olmamızı parasal değerimiz mi belirliyor, ne düşünüyoruz bu konuda.
Üzgünüm dostum bütün sorunumuz, sıkıntımız burada, çok şey kaybettik gibi geliyor bana, büyüklüğümüzü ya kaybettik ya da onu öldürdük, dilerim kaybetmişizdir. Çocuklarımızla uğraşırken, onların nazını çekerken, birde yaşlılarımızla uğraşıyoruz. Ya da bizde yaşlıyız ama kendimizi büyük sanıyoruz, tıpkı onlar gibi. Onlar büyümedi yaşlandı. Ömrünü kendini yetiştiremeden, çocuklarını, eğitemeden, yaşlılarını memnun etmek için harcadı, belki bizde aynıyız ama fark etmiyoruz. Belki de memnun edemeden, yaşlılarını toprağa verdiler. Bize de aynısı yapılacak. Bu yüzden bizden de büyüklüğe değil, yaşlılığa saygı ve hizmet bekliyorlar. Eğer uyanmazsak biz de büyümeden, yaşlanıp aynı programa dahil olacağız, gibi geliyor bana farkında mıyız. Geç kalmış olabiliriz, fark edersek en azından yolumuzu değiştiririz. Yaşlılıktan büyüklüğe doğru yol alırız. Ne kadar büyürsek, büyüklük ölmez. Bizi doğru yolda görenler olurda, büyüklük adına yürümede bizimde payımız olur. Büyük olmaya engel en büyük kötülük ise, inanmamak, yola çıkmamaktır. Büyümeye karar veremeyen yaşlılar, tarih yazamaz, köle olarak ölürler. Ecdadımızı anıyorsak yaşlı öldükleri için değil, büyüklüğü yaşattıkları içindir. Geçmişten geleceğe köprü olmak istiyorsanız, yaşlanmayın büyüyün.
