Sevgili dostum.
Gönül istiyor ki güzel şeyler yazalım. Fakat Dünya gerçekleri, güzel düşünmemizin bile önüne geçiyor. Allah’tan imanımız buna müsaade etmiyor. Başımıza taş yağsa, fidanı dikmeye, zalimin karşısında, mazlumun yanında olmaya, bunun için büyük devlet olmaya, kurmaya Müslümanım diyerek söz verdik. Artık nasılı, niçini, nedeni bilemeyenler olsa da, onları da koruduğumuz gün anlayacaklar. Gün laf üretmek zamanı değil, her türlü fitneye hazır olma zamanı. Dünyada huzur istersen, cenge hazır olacak, zalime adaletinle dur diyecek, mazluma merhametinle hızır olacaksın. Geçmişte olduğu gibi, günümüzde de büyük gelişmiş devletler kurulmuş, bu devletlerin çoğu, maalesef, devlet değil, korku imparatorluğu olmuşlar. Belki de bilerek böyle kurulmuşlar. Dünyayı ele geçirmek için, iyiliği öldürmüş, doğruyu hapsetmişler. Dünyayı köle yapmak için, merhametin mimarı bir milleti, her türlü hile, her türlü fitne ile dört bir yandan saldırıp yıkarak, dünyayı ateşe atmışlar. Bu ateş o gün, bu gün yanıyor, yakıyor. Ne zamana kadar yakacak bellide değil. Minareyi çalan kılıfını hazırlar misali, minareyi çalmadan kılıfını hazırlamışlar,
Minareye görünmez kılıf uydurmuşlar. Bunu da maalesef bize, istesek de istemesek de yutturmuşlar. Evimize kadar gelmiş, beynimizi, kendimizi, sanatımızı, imanımızı, ahlakımızı, insanlığımızı maneviyatımızı, kültürümüzü, tüm yer altı yer üstü zenginliklerimizi çalmış, bizi de suçlu ilan etmişler. Yâni yağız hırsız ev sahibini bastırmış, vesselam. İsim isim saymaya gerek yok. Artık bunları sağır sultan bile biliyor. Bir milletin geçmişi nasılsa, inanın bu günü de yarını da aynı, dün niçin kuruldularsa bu günde aynı düşünüyor, aynısını yapıyorlar, değişen bir şey yok. Hani bir atasözü var ya yedisinde neyse yetmişinde de aynı diye. Dün kanla göz yaşıyla kurulan devletler, bu günde, daha çok kan akıtıyor, daha çok göz yaşı döküyorlar. Yalnız şeytana pabuç çıkarır bir maharetle, akıllarınca, maşa dururken ellerini yakmak, hatta kirletmek bile istemiyorlar. Karda yürüyüp izini belli etmemeye çalışıyorlar. Maşa olarak kendilerine, vekil canavarlar yetiştirmişler, bu canavarlara devlet kurma sözü vererek, onları kendilerine adeta köle yapmışlar. Ağızlarına bir parmak zehirli bal çalarak aldatmış, aldatmaya da devam etmişler. Artık yemezler, aklı başında her fert ayan beyan, bunların tezgahlarında, kötülüğün her çeşidinin satıldığını biliyor. Dünyada artık saklanacak bir söz, gizlenecek bir niyet kalmadı. Dünya çocukların bile elinde kaybolacak kadar, çok küçük. Fakat bunun farkında hala olamayan, yakayı bir kere kaptıran, beynini bedenini, milletini kendini satan, gözü kör, kulağı sağır, kalbi kara olanlar hariç. Korku imparatorlukları, işleri bittiğinde, ya da küçük canavarlar, kontrolden çıktığında, kendi ürettiği canavarın, işini bitirip, başka canavarlar yetiştirmeye devam etmiş edecektir. Yani kendi imparatorluğunun devamı için, insanlığa zulmetmekten vaz geçmeyecektir. Ta ki dünyada adil bir düzen kuran, büyük bir devlet kurulana kadar. Büyük devlet demek, toprakları geniş, halkına korku salan, zorla ayakta duran, başka devletleri korkutan bana neci değil. Korku imparatorluklarından, ya da onların köpeklerinden kaçan, Mazlumların sığındığı, milletiyle devletiyle, mazlumlara kucak açtığı, mazlumların, ikinci bir vatan gözüyle baktığı, devletin adıdır büyük devlet. Bu devleti ancak geçmişi temiz, geçmişinde, mazlumların beklediği, zalimlerin korkudan titrediği, bir hayat kuran, bu millet gerçekleştirebilir. Çünkü bu milletin geçmişinde zulüm, adaletsizlik, kin ve nefret yoktur. Bunlar olsaydı, zulümden kaçanlar, bize sığınmazdı. O zaman adil bir düzen, mutlu bir hayat, çocukların kadınların, katledilmediği, hatta ağlamadığı, çocukların babasız, kadınların, kocasız kalmadığı bir dünya istiyorsanız, bu millete güvenin. Bu millet bu ruhu yaşayan, yaşatan Türklerle beraber olan, Türklerin yanında duran, Kürtler, Araplar, Acemler ya da bu ruha düşünceye sahip, her fert beraber olup kuracaktır. Aynı düşünceye aynı ruha aynı dine ya da aynı bölgeye sahip olan kimler varsa, egolarından vazgeçerek, tartışarak değil, tanışıp daha da yakınlaşarak, benim değil bizim diyerek, birbirini sahiplenip hatalarının üstünü, bir daha açmamak üzere, Müslümansa Allah adına, değilse insanlık adına, kabul etmek zorundadır.
Bu büyük devleti kurarken elbette muhalefet olacaktır ama yıkmak için değil, daha kuvvetli daha kudretli, olması için, istişare yapıp, fikir üretmek için olmalıdır. Kıskançlık, haset imanın kurdudur. Kibir ise şeytanın yiyeceğidir, alışkanlık bağımlılık yapar. Asla unutma, bana da dua et bende unutmayayım.
