Sevgili dostum.
Fikirler, düşünceler, inançlar üç boyutludur. Hepsinin nedeni, niçini ve nasılı vardır. Dünya işlerimizin, düzenli gitmesi için, neden, niçin, nasıl yapmamız gerektiğini, tefekkür ediyor, plan yapıyor düşünüyorsak, tabi doğru düşünüyorsak, ahiret aleminin de nedeni, niçini, nasılı vardır. Neden yapıyorum, niçin yapıyorum, nasıl yapacağım, soruları var ise, ne yaptım, niçin yaptım, nasıl yaptığımın tefekkürü de vardır ve olmalıdır. En büyük planı, tefekkürü ebedi yurdumuz ahiret alemi için yapmamız gerekiyor, zira ahiret tefekkürünü yapan kişi, dünyada zeval görmez. Çünkü biz oradan, ahiret aleminden, gâlu beladan, eşleşti bir Rabbikümden, cennetten, dünyaya eşrefi mahluk olarak geldik. Berzah alemine kadar, beden ve ruhumuzun bir birinden ayrıldığı güne kadar, Nedenini, niçinini, nasılını enine boyuna düşünmek, tefekkür etmek zorundayız. Çünkü biz, düşünmekle yükümlü olan insanız. Yani yaratılmışların en hayırlısı olan biziz. İnsanlık adına, insan kalmaya kafa yormak, bunu kendimize bir görev olarak kabul etmek zorundayız. Sadece kendimizin geçmişini değil, tüm insanlığın geçmişini, doğrularını hatalarını bilmek, ona göre hem kendimize hem de tüm insanlığa yaşanabilir bir Dünya kurmak adına, derin bir düşünceye tefekküre ihtiyacımız var. Bu düşünceye sahip olan nesiller yetiştirerek, bu hayalimize kavuşabiliriz, kendisine yapılmasını istemediğini, başkalarına yapmayan bir neslin yetişmesinden, daha hayırlı ne olabilir, bir düşünün isterseniz. Bu insanı, insanlığı ancak tefekkür ederek, (düşünerek) elde edebiliriz. Bize miras olarak verilen bu nimetin, büyük bir zenginlik, eşsiz bir güzellik, yücelerin yücesi olduğunu fark ederek, yüksekte kalırız, yok eğer fark etmezsek, tam tersi, aşağıların aşağısı, en tabana ineriz. En makbul iken, en sefil duruma düşmemiz, an meselesi olabilir. Bu yüzden tefekkür etmek, (düşünmek) bize ayrı bir değer katacaktır. Hatta tefekkürle Dünya ve ukbâ (ahiret) birlikteliğini daha iyi anlamamıza vesile olacaktır. Tefekkür İslam’ın olmazsa olmazı, insanın insan kalması, dünya ve ahiret saadetinin ana anahtarıdır.
Bir saatlik tefekkür, bir senelik nafile ibadetten daha hayırlıdır, hadisi şerifini tefekkürle anlamaya çalışalım. Her ne kadar zayıf hadis olarak rivayet edilse de bize ders veriyorsa, bizim için her hadisi şerif kuvvetlidir. Diğer konu hadis ilmidir ve gereklidir. Düşünmez misiniz, akıl etmez misiniz, akıl sahipleri gibi sözlerle Allah cc bizi uyarması, bizi uyandırması, bize tefekkürü ihmal etmeyin, manası taşır. Belki de Allahualem, tefekkürsüz ibadetler, hatta bütün işler noksandır, manası da içeriyor. Bu demek değil ki, nafile namazı bırak, iyilik yapma, insanları doğruya çağırma, benim anladığım, tefekkürsüz ne ibadet et, ne hayır yap nede iş tut. Önce tefekkür et, sonra iradeni kullan. Tefekkürle yapılan nafile bile büyük bir değer alır. Senin yüreğini zinde tutar. Ara sıra yapacağın tefekkürün, sana bütün ibadetlerin, en çokta namazın, cehd etmenin, lezzetini tattıracak, inancını sağlamlaştıracak imanını kuvvetlendirecek, kalbine huzur verecektir. Tefekkür, kendini hesaba çekme, yaralarını tedavi etme molasıdır. Ruhun şifası hatta bedenin bile ilacıdır. Hatalarını, yanlışlarını hesaplayıp, doğrularınla tartıp, Allah’ın cc huzuruna, çıkarken, korkunun yanında, birazda umudun olsun yüreğinde, istemez misin?
Tefekkür meziyet ister, her insan kendi çapı kadar tefekkürden mesuldür. Tefekkürün nafile ibadetten daha hayırlı olması, iyiyi yapmak, kötüyü yok etmek adına Allah’la mukavele imzalama hazzı vermesidir. Bu anlaşma Allah’la kul arasında ne kadar sır kalırsa, lezzeti o kadar fazla olur. Tefekkür dünya ve ahiret diye hayatı ikiye bölmez. Beden ölür, insan ölmez, mekan değiştirir. Bu inançla, verilen hayatın hesabını vereceğine, hiçbir sözün, yapılan işin, ne varsa kayda girdiğine inanır ve yaptığı her şeyin en iyisini elinden geldiği kadarını yapar. Hatta Rabbi için iman varsa imkanda vardır der, tekeden süt çıkarır. Asla pişmanlık göstermez, daima pozitiftir, varlığından dost düşman herkes istifade eder. Düşman korkusundan zulüm yapamaz, dost varlığından hem rahat eder, hem de iyi işler yapar. Bunların hepsini tefekkür yaptırır. Bunları sürekli yeniden gözden geçirir, noksan varsa tamamlar. Tefekkürde şikayet, sızlanma, kötü söz, beddua, haset, kin, çekememezlik, hor görme gibi kavramlar yoktur. Varsa tefekkürle temizlenir, yerine insanların en hayırlısı olma yolunda ne varsa o konur. Müslüman böyle oluşturulur, tefekkürle korunur.
Maneviyatının tefekkürünü göremeyenler, yapamayanlar, fanusun içindeki balık gibi, yem bekler, fanusu da derya zannederler. Dünyaları o kadardır. Başka balıkların kaderi onları ilgilendirmez. Fanusum kırılmasın yeter der. Dosttan düşmandan, kendini düşünmekten dolayı, habersiz yaşar. Vatanmış, milletmiş, devletmiş düşünüp başlarını ağrıtmazlar. Bir gün ağrıyacak başları kalmayacağından habersizdirler. Aynı havayı soludukları, aynı bayrağın altında beraber yaşadıkları kardeşlerini ya çekemez ya da kıskanırlar. Belki de onlarda gıpta edilecek, çok meziyetler vardır. Başlarına taş yağsa yine akıllanmazlar, ne düşünür nede tefekkür ederler. Onlar ancak insana insanlığa hatta dünyaya yük olmaktan başka bir şey yapmazlar. İşte tamda burada iman edenler, bunları görür ve tefekkür ederler. Bu insanlara kalpten üzülür, onlarında kurtulması için, dahada dikkatli olur, uçurumun kenarındaki çocuğa yaklaşır gibi yaklaşırlar. Kurtarmak için ellerinden geleni yaparlar. İman edenler bunları bilir ve tefekkürden asla vazgeçmezler, çünkü bir saatlik tefekkürün bir yıllık, tefekkürsüz ibadetten, gerçekten hayırlı olduğunu ve kurtuluş reçetesi olduğunu çok iyi bilirler. Ara sıra, her gün olmasa da tefekkür et sıhhat ve selamete ram ol.
