Sevgili dostum.
İnsandır kendini zahmete sokan, insandır rahmete koşan, insandır insanı zahmete koyan, insandır insanı zahmetten kurtaran. İnsandır insana vesile kılınan, Allah’tır rahmet kapısını aralayan, zahmet kapısını kapalı tutan, insandır kapalı kapıyı zorlayan. Merak buyuran, acelesi olan. İşte tamda burada, işin sonunu düşünen, hayatını ona göre tanzim eden, merakını aceleye getirmeyen, nefsini iradesinin emrinde tutan, rahmet kapısından içeri girenler ve sözünde duranlar, asla hüzünlenmeyecek, zahmette çekmeyeceklerdir, çünkü Allah’ın vadi vardır, O sözünde durur.
Rahmet kapısı, Allah’a Allah’ın istediği gibi inanmak ve başka kapı aramamaktır, rahmet kapısından rahmet alanlar ise, buna göre hayat kuranlar ve inananlardır. Rahmet kapısından içeri girenler, asla pes etmez asla vaz geçmezler. Huzurlu bir kalbe sahiptirler, sabırlıdırlar, boş laf etmezler, ağızlarından çıkan sözü kulakları duyar, hata varsa geri alır, tövbe ederler, kalp kırmaz, kem söz etmezler, ben değil, biz derler, her kes kazansın isterler. Çok çalışırlar, aza kanaat eder, azdan az, çoktan çok verirler. Haset kin taşımazlar, helal kazanırlar, çok şey bilir, bilirim demezler, bildikçe bilmediklerini bilirler. Tedbirli yaşarlar, buna rağmen, başlarına bir musibet bir bela geldi mi, kader der güzellikle belayı def ederler. Onlar zahmet kapısını merak bile etmezler, rahmet kapısından ayrılmaz, Allah’ın her daim verdiği, sonsuz rahmetinden haberdardırlar, rahmet alır rahmet dağıtırlar. Çünkü onlar rahmet peygamberi, Ahmed’i, Mahmud’u, Muhammed Mustafa’nın izinde olan, Allah dostlarıdır. Bu kapı her kula açık olan kapıdır, isteyen her kul Allah dostu olur. Bunun dışındaki bütün kapılar zahmet kapısıdır, başka kapıda huzur aranmaz. Nefsine hoş gelen çok şeyin, sonu boştur. Bir kaşık bala aldanıp, ebedi alemini zahmete sokma, şunu asla unutma, sana verilen rüzgar gibi geçen şu ömür de, işe yara, birine yardımın dokunsun, dokunsun ki ebedi alemde yardım alasın. Burada verip orda almaya geldin. Neyin varsa, azdan az çoktan çok. İlmin varsa ilminden, tebessümün varsa tebessümünden, sevgin varsa sevginden, maharetinden, merhametinden, becerinden, kazancından, ne kadar varsa ondan, var olandan ver, ver ki, rahmet kapın açık, zahmet kapın kapalı kalsın. Şunu iyi bil ki, sana verilenlerin hiç biri senin değildir, verilenden veriyorsun. Sakın benim deme, verdiğin senindir, bir tek o kalacak sana.
Buna sen karar vereceksin, biri rahmet, diğeri zahmet kapısı, iki kapı, hangisinden gireceğine sen karar vereceksin. Huzura mı yoksa huzursuzluğa mı, sen karar vereceksin. İnsan olmaya mı insanlıktan çıkmaya mı, sen karar vereceksin. İlim, irfan, ahlak, itaat, ibadet, şuur, adalet sahibi olmaya, yer yüzüne huzur sunmaya mı? sen karar vereceksin. İnandıysan ve bu yoldaysan, rahmet kapısını çalacak, vazgeçmeyecek ve ayrılmayacaksın. Zahmet kapısı kapalıdır amma, merakta uyandırır. Merakını yenmek ister, bir bakalım der, tıpkı Cennetteki merakından, zahmetli dünyaya geldiği gibi, bir daha çıkamazsın, tâki dünya sürgününü tamamlayana kadar. Çünkü zahmet kapısı, dünyanın ta kendisidir. Bir kere ipin ucunu kaçırdı mı işin zor, bulmak için ömür yetmez. Dünya seni altına almadan, sen Dünya’nın üstünde dur, binek hayvanı ya da araç gibi düşün. Sakın kalbine koyma, koyma ki seni hedefe rahmete götürsün, yularını bırakırsan kendini zahmet kapısında bulursun, alışır bağımlı olur, kurtulamaz ya da zor kurtulursun. Kurtulsan bile zahmetin izi kalır. Tıpkı beynine giren, kavmiyet kurdu gibi, temizlenmesi çok zaman alır.
Yalnız rahmet kapısı, fedakarlık, mücadele, sevgi, muhabbet, merhamet ve sabır isteyen bir yoldur. Çileli, dikenli, zahmetli olan bu yolun, zahmeti bile inanana, iman edene rahmet yağdırır. Evine giden doğru yolda olduğunu bildikten sonra, fırtına, rüzgar, ayağına takılan taşlar seni yolundan alı koymaz, koyamaz. Biliyorsan, inanmışsan, buna göre hayat kurmuşsan, senin evin, senin yurdun, ebedi alemin Cennet’tir. Bu yolda kopan fırtınalar bile seni yolundan alı koyamaz. Kulluğu kabul ederek geldin imtihandasın. Tıpkı gece gündüz ders çalışan, sorulara doğru cevap veren, iyi bir sonuçtan emin olan, talebenin kalbinin mutmain olduğu gibi. Ufak tefek hataların olsa da, hatalarının farkında olup, iyi bir sonuç, beklemenin mutluluğu gibi, mutlu olacaksın. Doğru yoldan emin olduğunu bilen, ahiret defterini açık tutma gayreti içinde olan, hatalarını bilen, yanlıştan vaz geçen, doğruya doğruluk katan, ahiret defterinin, kapanmayacağına inanacak, onun mutluluğunu yaşayacaksın, başka yollarda mutluluk aramayacaksın. Çünkü geldiğin yere, başka yoldan gidilmez. Nereye gittiğini bilirsen, zahmeti rahmete çevirirsin,
Ya da her şeyden habersiz, cahil kalıp, zahmet kapısını açıp, o yolda kalırsın. Buna sen karar vereceksin.
Sonu zahmet olan kapıdan, rahmet çıkmaz, sonu rahmet olan, Allah için çekilen zahmette, rahmettir bilerek çekilir, zahmet olmaz.
