Ey Ahmed’i Mahmud’u Muhammed Mustafa, el Emin, en sevgili, insanlığa rehber, son peygamber, iyiki Rabbim seni bana tanıtmış Allah-u Ekber. Senin ırkın,rengin, aşiretin hatta Arap olman bile beni ilgilendirmiyor. Beni fikirlerin, düşüncelerin, merhametin, insanlığın birde Allah’tan başka ilah yok demen ilgilendiriyor. Kırk yıl adam gibi yaşaman, sonra Allah’tan aldığın ayetleri ne pahasına olursa olsun, anlatman, hayat kurman yayman ilgilendiriyor. Araplık meselesine gelince, seni Mekke’den sürenler, öldürmek isteyenler, hatta hakkında ayet inen, sana zulmeden Arap olan amcan ilgilendiriyor. Medine’ye ulaştığında, sana kucak açan, muhacirlere sahip çıkan, sana inanan Dünya’ya hala insanlık dersi veren ensar ilgilendiriyor. İslam’ın ulaştığı, islamı anlayarak, iman eden, bana kadar ulaşmasını sağlayan, hangi ırktan olursa olsun, her fert beni ilgilendiriyor. Ey sevgili ben seni bu ruhla tanıdım, bu ruhla sevdim, bu ruhla iman ettim. Dünya ve ahıret saadeti nedir, senin sayende öğrendim. Bu yüzden yeryüzünün en mutlu insanlarından biride benim, Ey muhabbetin mimarı, bize seni yüce Allah (cc)şöyle sunuyor, Vama erselnake illa rahmetellilalemin. Biz seni alemlere ancak rahmet olasın diye gönderdik. Başka söze, başka düşünceye, başka bir fikir aramaya ne hacet, ne gerek var. Sen zahmet olarak değil, rahmet olarak, geldin ve bize ispat ettin. Seni tanıyanlar, sana inananlar, seni gerçekten sevenler, senden rahmet aldı, seni tanıyamayanlar, hem zahmet çekti, hem zahmet çektirdi.
Ya Muhammed, ey sevgili, güzel ahlakın tamamı, adaletin kurucusu, mazlumun koruyucusu, muhabbetin mimarı, yaratana ulaşıp, bizim için çilenin içine geri dönen, gül yüzlü peygamberim, efendim. Başım gözüm üstüne, Aramıza hoş geldin.
Ya Muhammed, sen son nebi, son peygamber, son rehbersin.
Kur-an’sa son kurtuluş, son kitap, son çıkış, son dokunuş, bir de sen bu kitabı gidip Allah’tan bize getirensin. Bize Allah’ı en güzel öğretensin.
Eğer sen doğmasaydın, Allah cc seni bize rehber olarak göndermeseydi, ne Ebubekir, ne Osman, ne Ömer, ne Ali, bizim hayatımızda olurdu, ne biz şahadeti anlardık nede onlar cennetle müjdelenirdi. Bense belki de hiç olmazdım, yada ya zulmedenlerden, yada zulme razı olanlardan olurdum. Benim için
Dünya nasıl olurdu bilemem. Ama karanlıklar içinde, cehaletin tam ortasında, cahil kalacağım kesin. Bu gün İslam tüm güzelliğiyle, aşikar, açık bir halde dururken, bundan istifade edemeyenleri gördükçe daha iyi anlıyorum. Cehaletin ne olduğunu, anladığım gün, secdeye kapanıyor ve Allah’a seni bana ulaştırdığı, gönderdiği için, kendimi şanslı görüyorum. İçimde huzur ve kurtulma ümidi olan, insanlık şerefine ulaşan insanlara, arkadaş yaptığı içinde Rabbime sonsuz teşekkürler ediyorum.
Ey sevgili sen bize zahmete değil, rahmete geldiğini, iliklerime kadar hissediyor, hürriyetin sana inanmak ve Müslüman olmak tan geçtiğine, inanıyor ve yaşamaya çalışıyorum.
Ya Muhammed, görmeden tanıdım seni, kendime hayat kıldım fikirlerini. İnsan olma şerefine giden yolun, İslam olduğunu bize hayatınla ispat ettin. Bizi putlara tapmaktan kurtardın. Cahillikten, tembellikten, kula kulluk etmekten, kölelikten kurtardın. Bu yüzden hep kalbimdesin, İyi ki tanıdım seni, tanıdığım gün hissettim şerefimi. Yeryüzüne yeniden baktım. Okuduklarımı başka okudum bu sefer, çiçekleri başka kokladım, ilk defa bu kadar güzel koktuklarını hissettim. Aldığım nefesi hiç fark etmemişim. Kulaklarım ilk defa duyuyor gibi. Meğer ne muhteşem varlıkmışım, ne kadar çok nimetlerle donatılmışım. Yeryüzünde ne varsa bana hizmet için yaratılmış, hayvanlar dahil. Fark edince hayvanların yüzüne bakmaya bile utandım. Meğer ne kadar kibirliymişim de haberim yokmuş. Hasta Ruhumu seni tanıyınca hissetmişim. Ruhumun ilacı İslam’mış meğer. Bunu bize yaşayarak anlatan Muhabbetin mimarı, Muhammedimmiş. Ey nebi sen olmasaydın yüreğimde,
Ay on dördünde bu kadar güzel görünür müydü, sen olmasaydın hilale bürünür müydü,
Her akşam, her sabah, bana gülen güneş, beni okşarcasına değer miydi yüzüme, yıldızlar bu kadar güzel görünür müydü gözüme.
Bunların hepsi, adım gibi eminim, seni yüreğime taşıdığım için, güzel göründü. Seni anladığım gün, ben yeniden doğdum, yeni bir hayat kurdum. Ey Nebi seni tanımasaydım
Ne Ramazan bilirdim, nede kurban.
Seni tanımak bize en büyük bayram
Bir ben değil bütün alem sana hayran
Her gün senin doğum günün,
Aramıza hoş geldin, biz anlamasak da seni, sen terk etmedin, terk etmezsin bizi, bunu biliyorum. Tek korkum seni unutmak, yanlış tanımak ya da dünya zevkine, kendi nefsime seni değişmek. O gün varlıklar içinde yokluğu, yaşarken ölümü yaşayacağımı biliyorum. Allah’ım Bana gösterme sensiz bir hayatı, Muhammetsiz muhabbeti istemem, sessiz kalırım sensiz, kalpsiz, sevgisiz Muhammetsiz kalamam, sürgün yerim, vurgun yerim. Ey Rabbim sen söyle, kalır mı o zaman hayvan kadar değerim.
