Sevgili dostum
Bu vatanda yaşayan akıl sahibi, aklı başında, insan olmak, insan kalmak adına, insanca hayat sürmek ya da insan gibi yaşamaya karar veren, bu vatanın evlatları, kim olursanız olun, artık sizi kaybetmek değil, kazanmak istiyorum. Ne cevherler kaybettik ne yiğitler verdik. Bıyıkları yeni terlemiş̧, hayatının baharında, ana kuzularını, anasına doymadan toprağa verdik. Anaların gözyaşını kuruttuk, babaların yüreğini dağladık, çocukları babasız, kardeşsiz, gelinleri kocasız bıraktık. Biz bıraktık ya da bıraktırıldık, aklımız yoktu hadi, vicdanımız da sızlamadı, Allah inancımız, Allah korkumuzda mı kalmadı. Ne uğruna ne kazandık. Bin yıldan fazla olan, dostluğumuza, kardeşliğimize hatta akrabalığımıza, beraber yediğimiz aşımıza kan doğradık. Çok şey kaybettik, Allah’ın razı olmadığı, yeri doldurulamayan, geri getiremediğimiz çok şey. Artık yeter, koca kafalarımızı, ellerimizin arasına alıp, varsa aklımız bir düşünelim. Daha ne kadar evlat ne kadar servet kaybedeceğiz. Biz kaybediyoruz, hep kaybedecek miyiz, neden, niçin? Geri getiremeyeceklerimi, artık kaybetmek istemiyorum, vicdanım rahat değil, ya sizin? Dün sağ- sol adına kaybettik, bugün, kırk yıldır Kürt-Türk adına kaybediyoruz, yarın belki de Alevi Sünni diye birbirimize düşürecekler. Kusura bakmayın ama biz bu oyunlara gelecek hale nasıl düştük. Kimsenin istemediği bu suçu kim istiyor, kim işliyor, kim çıkarıyor. Bu fitne kimin işine geliyor, bu vatan elden giderse kim karlı çıkar. Ama yeter oyunun sonuna geldik, artık bu oyunu bozacak, kardeşliği kuracağız ve bir daha, kaybetmeyeceğiz. Ben artık kaybetmek istemiyorum. Bu kavgalar yüzünden, kaybettiğimiz insanımızı, vatanına hizmet etmek isteyen, okumaktan başka gayesi olmayan gençliğimizi, elimizden alanlardan, geri almak ve bir daha sahip çıkmak adına, kaybetmek istemiyorum. Artık kavgayı kimin çıkardığı gün gibi aşikar. Bizi bize düşman edenler, içimize fitne tohumu saçanlar, kimimizin bedenini, kimimizin aklını satın alanlar, gün gibi ortada. Kardeşi kardeşe, evladı babaya, hanımı kocaya, düşman edenler gün gibi ortada. Artık bize akıl, feraset, kardeşlik, inanç ve samimiyet lazım. İşin garibi, bunların hepsi, yeryüzünde, sadece bizim yüreğimizde var. Ama küllenmiş, külleri temizleyip, koru harlamak lazım. Olmasa idi düşeni kaldırır, mazluma el uzatır, yıkılan o kadar ili, yeniden yapacak yüreğe sahip olabilirmiydik. Fakire kol kanat gerebilir, hem kendi ülkemizde, hemde başka coğrafyalarda, onlarca yetime sahip çıkarmıydık. Bu milletin tamamında, İster Türk, ister Kürt, ister Arap, ister acem ister Roman, hangi ırk, hangi renk hiç farketmeden, yüreğinde merhamet yüklü. Bunu görmemek, duymamak için, kalp gözü kör, vicdanı kara olması gerekir insanın. Bu da bu millete ait değil. Merhamet yüklü o kocaman yüreklerinizden, tek tek öpüyor ve hiç birinizi kaybetmek istemiyorum. Tarikatçı, şeriatçı, inançlı, inançsız, açık, kapalı, fark etmez, kaybetmek istemiyorum. Ben Sünniyim, ben Aleviyim, ben Caferiyim, ben Zazayım, diyen kim varsa kaybetmek istemiyorum. Ben sağcıyım, ben solcuyum, ben radikalim, ben liberalim, ben mutasavvıfım, ben kimseye karışmam diyenleri bile, bu vatana bu milletin tamamına, bayrağına, devletine, ihanet etmediği müddetçe, kaybetmek istemiyorum. Büyük konuşma demeyin bana, benimle hayat kuran, beni tanıyan, her genç, her insan bunu bilir, ben böyle inandım böyle yaşadım ve yaşayacağım. Demesi kolay yaşaması zordur elbette, ister inanmayın, ister inanın, bende ırk kavramı, birileriyle konuşurken sıfırdır. Bende insan kavramı vardır. İnsan olsun kim olursa olsun, kaybetmek istemem. Elbette benimde inandığım, değer verdiğim, ırkım, şehrim, inancım, meshebim, sevdiğim rengim vardır. Bunları içimde tutarım, inancım gereği öne çıkarmam. Sayısız düşünce ve renklerin içinde yaşadığımı biliyor, rengimi belli etmeyi, öne çıkarmayı, boşa geçen zaman, israf edilmiş ömür sayıyorum. Bu yüzden kalp kırmak, kaybetmek istemem. En büyük israf, zor yetişen, insan israfıdır, korunması gerekir, kaybetmek istemem.
Şimdi tam zamanı. Bizi bereketlendiren, merhametlendiren, yakınlaştıran, aç açık kalmasın diye koşuşturan, mübarek ay Ramazana ulaştık. Düşünürsek eğer, kıldığımız namazların, oruçların, sadaka ve zekatların, Allah katında makbul ve kabul olmasının, tek şartının, efendimiz, biricik önderimiz, peygamberimizin şu hadisi şerifi, bir ramazan boyu bize dava olsun, yol olsun, ışık olsun. Bu duygu ve düşünceler içinde oruç tutmayı, namaz kılmayı, mazlumları güldürmeyi ve sonra bayramı hak etmeyi Rabbim cümlemize nasip etsin.
Efendimiz buyurdular ki; İman etmedı̇kçe, cennete gı̇remezsı̇nı̇z, bı̇rbı̇rı̇nı̇zı̇ sevmedikçe, ı̇man etmı̇ş sayılmazsınız.
