Bu haftaki konumu tahmin etmek hiçte zor değil aslında, henüz iki hafta önce deprem ve can kurtarma hakkında yazmışken 6,2 şiddetinde olan İstanbul merkezli depremle gerçekler yeniden yüzümüze tokat gibi çarptı.
HAZIR DEĞİLİZ!
Neden biliyor musunuz?
Çünkü güvenmiyoruz. Hem de hiç kimseye! nasılda üzücü bir durum değil mi?
Çünkü olası bir depremde olacakları iki sene öncesinde yaşadık ve maalesef sınıfta kaldık. Kendini kurtaranlar ve bizler, günlerce göçükte kalanların çığlıklarını duyarken yavaş yavaş sessizleştiğini dinledik ve maalesef resmi rakamlara göre 53 binden fazla canımızı yitirdik.
Ders çıkartmadık ve o günden bugüne sadece çök-kapan-tutun öğretilen programlar ve bir de her şeyi bilenlerin her kanalda atıp tutmasını izledik. Gerçek profesörlerle dalga geçtik. Cahil, fitne fücur hatta astrolog, falcı ne bulduysak herkesi dinledik ama uzmanları dinlemedik.
Depremin ilk anlarında ne mi oldu? İnsanlar can havliyle kaçıştıktan sonra sarsıntı bitti ve her şey o anlarda başladı.
İlk önce sevdiklerine ulaşmaya çalıştılar ama dünyanın en pahalı hizmetini veren GSM şirketlerinin hepsi iptaldi. Oysa ki bizim mahallede bile üç apartmanın üstüne verici yerleştiren fiber olduk para ver diyen şirketlerin hepsi toplu halde uykuya yatmıştı.
Şubat depreminde nakit para dışında kart kabul etmeyip satış yapılmadığı için çocuklar başta olmak üzere herkes aç kaldığı için herkes bankamatiklere koştu.
Ailesini güvenli yerlere kaçırmaya çalışanlar benzinliğe koştu.
Güvenli alan neresi diye bakındılar AVM ve rezidanslarla karşılaştılar.
İstanbul gibi yoğun nüfus ve yerleşim yerlerine sahip bir şehir olunca yollar tıkandı. Olası bir depremde yardımın gelebilmesi için sokak araları ve şehir trafiğinin önemi defalarca anlatıldığı halde yurdum insanının aklına gündüz kuşağındaki kocasının arkadaşıyla 88 kere yazışıp ne konuştuğunu hatırlamayan İlknur’un konuşmasını unutmadı ama deprem uzmanının uyarıları hatırlamadı.
Biz daha bir yüzyıl daha hazırlanamayız. Çünkü ne yetkililer ders çıkarttı ne de bizler maalesef!
Kendi canından başkasını düşünmeyenler ve kendi parasını düşünenler arasında sıkışıp kaldık.
Yapılaşma ile ilgili tüm uyarılara rağmen yeni mezar-ezidanslar yapılmaya devam ediyor. İnsanların binalar arasında sıkışıp kalma senaryoları inanın yüreğimi sıkıştırıyor.
Acil arama ve kurtarma konusunda iyiyiz o konuda sıkıntımız yok ama önemli olan yaralı- depremzedeye ulaşmak o yüzden çarpık kentleşme ve kaçak kentleşmeye izin verilmesin!
Diğer depremlerde gördünüz; başka binalar yüzünden hasar gören evlerde aynı kadere kurban gidiyor.
Nakit para taşıma alışkanlığına acilen geri dönmeliyiz. Ve de insanlığımıza! Deprem sonrası her şeyi üç katına çıkartanlar ölüm gerçeğini en hızlı unutanlardı.
Ve deprem çantası hazırlamalıyız!
İçinde mutlaka;
Fener, sargı bezi, yedek piller, düdük, ilk yardım malzemeleri, termal battaniye, nakit para, yedek kıyafet, bozulmayacak kuru gıdalar ve su olmalı ama aralıklı olarak bunları kontrol etmeliyiz.
Telefonunuzun her zaman şarjı dolu olmalı.
Hep ne diyorum önce çabalayacağız sonra kader diyeceğiz. Sakin olacağız(mümkünse).
Çıkıp deprem olacak ben gördüm diyenler dinlemeyeceğiz. Bu işe yıllarını vermiş uzmanlar dışında soytarıların korku imparatorluğu kurmasına izin vermeyeceğiz.
Deprem kuşağı, coğrafya kaderi eyvallah ama çabalamadan ve her şey bittikten sonra televizyonda ahkam kesen beyler!
Yıllardır İstanbul depremi geliyor deyip ne yaptınız! demezler mi? sen bu uzmanlığı ya da bunu konuşma cesaretini nereden aldın demezler mi?
Yine söylüyorum güvenilir kaynaklar dışında ve sizi huzursuz edecek kimseye güvenmeyin.
Evet sevgili dostlarım; kendinize çok iyi bakın lütfen. Önleminizi alın hepinizi çok seviyorum. Hayatta ve sağlıklı kalın.
Haftaya görüşmek üzere
Sevgi ve saygılarımla…
