‘Gecenin en karanlık olduğu an gün doğmadan önceki andır' sözünü hatırlatan bir dönemi mi yaşıyor gerçekten insanoğlu? Günümüz çok karanlık ama yapay zekanın yapabileceklerinin kaygısı da kol geziyor! Distopyalar akla geliyor! Bazıları da kıyamet sonrası hikayelerini dillendiriyor! Böcek yedirip soya sütü içirmeyi hayal edebilirler ama var ya 'Kulun bir hesabı varsa Allah'ın da hesabı var' diye bir söz...
1929 Krizi kötüydü! Dünya Savaşları da! Ama 14. Yüzyıl Avrupası çok daha kötüydü ve benzerlerine Doğu Asya tarihinde daha çok rastlıyoruz! Toba Yanardağının patlamasına şahit olanlar da oldu! Yaşam illa yolunu bulur; Skynetlerin sonunu da küf ve fareler getirebilir elbet!
Doğru olan ne ise onu yapmakla mükelleftir ruhlar! Elimizden gelenin en iyisini yaptık mı? Peki elimizden gelenin sınırlarını elimizden geldiği kadar genişlettik mi? Hız, ivme, sarsım, eksarsım, 5, 6, 7, 8... Ne kadar olursa! Çaba ve samimiyet ile mükellefiz; gerisi ile değil... Sorumluluğumuzu yerine getirmişsek, başımıza ne gelirse gelsin hiç önemi yok! Madde aleminde maddeden olan her şeyin bir sonu vardır! Sonsuza kadar çileler çektirmeye çalışabilirler ama yenilmez olan ne var ki?
Metafiziği anlamak için sonsuzu iyi anlamak gerekir! Nerde yanılıyorsak sonsuzu iyi anlamadığımız için! Ayrıca son 300-400 yılın dogmalarına saplandık kaldık ve kurtulmamıza da asla izin vermiyorlar! Maddi bolluk çağları gelir; daha önce de birçoğu var! Acıyı ve kederi ise bu dünyadan ne söküp atabilir? Veya şeytanlar ile zebanileri mesela?
Bilim, büyü, din ve felsefe... Dört kardeş! Neden birbirlerinden ayırdık? Neden birini tanrılaştırırken diğerine düşman olduk? Üstelik tanrılaştırdığımıza da yalanlar söyletip hurafelerle doldurmuyor muyuz? Çılgınlık çağları da bitecek! Çektirenlere de kalmayacak bu dünya! Herkül'ün dövüştüğü aslanlar ve Yakub'un güreştiği şey yenilmez midir? Her zaman umut vardır ve her zaman da olacaktır! Yalnızca hesaba katmayı ısrarla reddettiğimiz şeylere bakın!
