Gelecekte ne olup biteceğini bize zaman gösterecek. Korkunç senaryolar da çiziliyor epey pembe olanlar da. Önemli değil! Geçici süreliğine geldik bu dünyaya. Çok da önemsemek ne kadar doğru? Belki de akletmeyi bırakıp biraz da hissetmek gerekiyordur... Buharlı trenlerin zamanıydı bir zamanlar, bir zamanlar hesap kağıtla kalemle defterle yapılırdı, gerçi hala ocaklarda çelik dövülüyor...
1984'ten daha korkunç bir distopyadan korkuluyor. Bazıları uzay yolculuklarının hayallerini kuruyor. Hasarlı beyinler ve bedenler... Bir yol kazasına uğramaz isek entellektüellik internet, sosyal medya, podcast ve yapay zeka gibisinden yenilikler sayesinde gitgide katlanacak. Bu iyi bir şey! Sonunu görür müyüz göremez miyiz bilmiyorum. Bir yol kazasına uğrama fikri de korkutuyor. Öylece fırlatıldığımız bu dünyada başı kesik tavuk gibi dolanmaktan başka ne yapabiliyoruz ki?
Akletmek yerine hissetmek... Bilinçli zihin zaten bilinçaltı ve bilinçdışına göre çok daha zayıf. Derin kuramlara gerek yok. Fena buhranlı bir zamanda yaşıyor insanoğlu tam şu anda. Yokluktan daha kötüsü... Yokolsaydı daha iyiydi... Ağrılı, acılı, sancılı... İnsanoğlu en korkunç kötülüklere dahi muktedir. Belki de unutulacak neler neler. Belki de bir doğumun sancılarıdır. Acılar illa çekilecek. Nice trajediler yaşanıyor nice duvarların arkasında...
Hayal gücünü ve yaratıcılığı kaybetmek... Kolunu bacağını da kesiyorlar insanın. Apati... Can yanar elbet. Günler zor geçiyor. Kim kime güvenebilir? En güvenilenler ya en büyük canavarlarsa? Kültler en olmadık ve en umulmadık yerlerde dahi en korkunç halleriyle mevcuttur! Gün kimin günü? Ya onlar hariç herkes, ya onlar hariç hiçkimse...
Altının da demirin de yeri var. Biri olmasa diğeri onun yerini tutamaz. Bir leming her 5 haftada bir 8 yavru doğurur... Öldükten sonra ne olacak? Madde aleminde maddeden olan her şeyin bir sonu vardır! Önce bir sakin! Kaçacağın her yer de madde aleminde değil mi? Bizden çalınanlar bir daha asla geri dönmeyecek... Belki ruhumuzu kaybedeceğiz. Yorgun, bitkin, tükenmiş...
Bir zahir vardır bir de batın... Et ve kemik nereye kadar? Akletmeden hissetmek... Akletmek yerine hissetmek... Zafer günü belki asla gelmeyecek. Geldiği yok zaten. Bu dünyada başı kesik tavuk gibi dolanıyoruz... Hayır ne şer ne? Hayat zor ve acılı. Ya bilgeler yalan söylüyorsa? Ya bilge sandıklarımız bilge değilse? Altından bir kafes? Gene de kafestir!
Günler illa nihayete erecek. Neleri miras bırakacak acaba? Şiirler çok zor! Duygular yakıyor! Hiçbir zaman sadece çıkış olmayacağı gibi hiçbir zaman da sadece iniş olmaz. Sonsuz huzur hedeflenmeli mi? Belki de sadece bir boşluk... Adınızı bilmesi gereken muhakkak bilir! Dünya bir gün biter. Önce bir sakin! Ama bazen müthiş hüner ister...
