Merhaba sevgili dostlar, iyi haftalar.
Bu haftaki yazımı kızımla sohbetimden sonra belirledim. Aslında o da biraz ısrar etti. Ve maalesef ki gittikçe artan kadına şiddet olayları geçtiğimiz hafta iki küçük yavrumuzun katledilmesi ile daha vahim bir hal aldı. Kızım ile sohbetimizde öyle güzel konuştu ki; onunla gurur duydum. ‘Ailelerinden bir şeyler gizleyerek mutluluk arayan gençlere çok üzülüyorum’ dedi. Gerçekten de öyle değil mi dostlarım?
Mevcut teknolojinin geldiği noktaya ebeveynler olarak ulaşamadık. Teknolojiye yetişemeyince çocuklarımız da ulaşamadı ama aramızdaki şeytanlar ulaştı. Evlerimize o küçük cihazlar ile girdiler. Çocuklarımız o telefonların içindeki dünyaya hapsoldular ve kendi dünyalarını kurdular. O dünyalar ki artık cinsiyetini ret etmenin, yaş sınırı olmadan cinselliğin özgürce sergilendiği ve özendirildiği bir dünyaydı. O kadar çok çocuk intiharı ve istismarı duyuyoruz ki; artık aklım almıyor ve sabrım kalmıyor.
İşte o dünyalardaki aşklara, ilişkilere ve hayatlara özenen gençlere ulaşamayan aileler çocukları ile imtihan oluyorlar. Şimdi diyeceksiniz ki aileler ne yapmalı? Bence ailelerden önce sosyal medyada ahlaksızlığı teşvik eden tüm programlar yasaklanmalı. Özgürlükçü fikirlerin hepsinin canı cehenneme! Ahlaksızlığın normalleşmesine izin vermek toplumsal iflasa bizi sürüklüyor.
Aileler ise işte o şeytan icadı aletleri kendileri de bırakacaklar çocuklarına bakma deyip kendisi bakan ebeveynleri ben bile dikkate almıyorum. Diyorum ya çok fazla intihar vakası görüyoruz diye genelde anne odaklı problemlerin olduğu ve telefon bağımlılığının aslında annede olduğunu gözlemliyorum. Ve en önemlisi; aileler çocuklarını dinleyecekler, duyacaklar ve yargılamadan konuşacaklar. Eski ailelilerin çözüm yöntemi dayaktı. Şimdi öyle değil! Şimdi ataerkil toplumlar gibi olmayan ve aman kendi halinde büyüyor o bir Z kuşağı denilen çocuklarımız yozlaşan toplumun zincirlerinde tükenip gidiyorlar.
İntihar eden çocukların çoğunun en büyük sorunu ne biliyor musunuz? Sevgisizlik! 30 yıllık meslek hayatımda hiç bu kadar sevgiye aç ve anlaşılmayı isteyen küçük çocuk görmemiştim. Z kuşağı diyerek üstlerine çok fazla sorumluluk yüklediğimiz çocuklara ya aşırı ilgi gösteriyoruz ya da hiç ilgilenmiyoruz ama ikisinin de sonucu gerçekten de vahim olabiliyor.
Çocuklarınızı dinleyin, izleyin, görün ve anlayın. Her hareketlerini denetleyin. Uyuşturucu ve pek çok kötü alışkanlık ilk zamanlar fark edilirse önlenebilir. Arkadaşlarını tanıyın, kimlerle görüştüğünü bilin nereye gittiğini bilin ve doğru söylediğini bilin. Bunlar güven ile oluşması gereken şeyler olduğu için çocuğunuzla konuşup onu dinleyin. Size yalan söylemek zorunda kalacak ilişkiler kurmasın. Onunla vakit geçirin ki en ufak bir ilgiyi sevgi sanıp kanan çocuklardan olmasın. İlgi alanlarına yönlendirin, spora ya da müziğe yönlendirin.
Ama en önemlisi onları sevin ve sevginizi gösterin. Her anlamda kaybettiğimiz evlatlarımızın acısını kalbimde yaşıyorum. İntihar eden, uyuşturucu batağına düşen yâda sevdiğini zannettiği adamın şiddetine tahammül eden evlatlarımızı önce biz sonra Rabbim koruyup gözetsin inşallah.
İşte böyle sevgili dostlarım; gözümüzden sakındığımız yavrularımıza acımayan dış dünyadan korumanın en iyi yolu sevmek, koruyup gözetmekten geçiyor. Koruyup, gözetelim. Allah’ım kimseyi evladı ile imtihan etmesin, acıları ile sınamasın inşallah.
Haftaya görüşmek umuduyla sevgiyle kalın.
Sevgi, saygı ve hoş görü ile saygılarımla..
