Bu haftaki konum hem manevi hem de kutsal bir konu tabi ki Ramazan Bayramı ile ilgili. Eski bayramlar başkaydı diyorlar ya o konuda yazmak istedim. Kendi eski bayramlarımı hatırlamaya çalışıyorum. En güzel bayramlarım değil ama en güzel anılarımı sıralayacağım.
Babaannemin ile aynı odayı paylaştığım ve onun beni erkenden uyandırdığı bayramlardı. Seslenir ve şöyle derdi; “Saçınızı tarayın, yüzünüzü yıkayın. Misafir sizi güzel görsün”
Akıl veren babaannemin yüzü hafızamda ama sesini artık hatırlamıyorum …
Sahi, sevdiğim ve kaybettiğim insanların sesini unutunca çok ağlamam normal mi?
Gözlerimi kapatınca bayram anılarım çok az aslında.
Malatya’da içli köfte, yeşil fasulye, soğuk ayran aşı, yaprak sarması menüsünü 4 gün yer ve yedirirdik.
Her gittiğimiz evde de aynı menü olurdu yemin ediyorum tadı bile aynıydı yemezsek ev sahibi yemezseniz ölümü görün dediği için mecburen yerdik.
Sahi, şimdi o lezzeti arıyor olmam normal mi?
Annem, bir bayramda bana kırmızı kolsuz bir gömlek diktirmişti. Hevesle giyip gittiğimiz ilk misafirlikte kolları cıbıl denilince ve ayıplanınca bir daha giyemedim, giydirilmedim. İşte kırmızı sevdam ve hayranlığım o bayram gününden kalmadır. O zamanlar yeni giymek değil; temiz giyinmek önemliydi. Pırıl pırıl bayramlar, tiril tiril kıyafetleri hak ederdi.
Sahi, ben o kırmızı gömleği giymeye devam etsem el alem ne derdi?
Babaannemi, anneannelerimi (2 tane var) hatırlıyorum. Dedemin gül kokan balkonunda bankadan deste ile aldığı yeni basım aldığı parayla bizi bekleyişini, amcamın mendil arasına sakladığı balon ve harçlığı, ilk önce küçüklerin gezdiği bayram günlerini, birde leblebi tozunu hatırlıyorum, ağzımızı tıka basa doldurup ıslık çalmaya çalıştığımız günleri, sokakta insanların durup selamlaştığı günlerdi o günler…
Poşet taşıyan yaşlıların elinden eşyaları alıp evine kadar bıraktığımız, herkesin herkesi tanıdığı günleri…
Takvimi sayfalarındaki bilgileri ve fıkraları okuduğumuz ve merakla diğer sayfayı beklediğimiz zamanları düşünüyorum da …
Sahi, zamanın su gibi akıp yaşlanacağımı bilsem zamanın geçmesini bu kadar ister miydim?
Çocukluğumu hiç özlemiyorum, gençliğimi hiç hatırlamıyorum ama yeminle son birkaç senedir küçük olmayı, genç olmayı düşlüyorum.
Sahi, yaşlanmadan çok mu korkuyorum?
Tuttuğum günlükler, Ayşegül Aldinç’in ve Tom Cruise fotoğraflarıyla dolu olan dolabımın kokusu ve bana verdiği sevinç hala aklımda…
Eski bayramlar özleniyor evet ama eskiyen bizleriz aslında
Biliyorum ki; birkaç zaman sonra da bu anları özleyeceğim.
Zira on sene öncesinde kızım ve oğlumun bayramlık giyinme telaşı, giyinip babaanne ve halalarının yanına koşmaları sonrasında birlikte yaptığımız kahvaltılar aklımda hüzünlü bir köşede duruyor…
26 yıldır her anı özel ve güzel olan anneliğimin bayramları da evlatlarımla güzel ve özel.
Sahi belki de sevdiklerimiz öldükçe bayramların önemi kalmıyor…
Ve sevdiklerin uzaktaysa bayram, bayram değil gam oluyor…
Sağlıklıysanız, sevdikleriniz yanınızdaysa ve kapınızı çalan sevenleriniz varsa işte o anların her dakikası bayram…
Bayramınız kutlu olsun…
Kapınızı sizi merak eden ve önemseyen insanların çaldığı bir bayram geçirin inşallah.
Mis gibi limon kolonyası koksun elleriniz.
Damağınızda kalan şeker gibi geçsin bayramınız ve en önemlisi ileride hatırlarken gülümseyeceğiniz bir bayram olsun inşallah…
Sevgi ve saygılarımla…
