Sevgili okuyucum yine birkaç haftadır yazmıyorum. Affınıza sığınıyorum ama yazamıyorum. Kalbim kırık, beynim yine umutsuzken size olumlu şeyler yazamayacağımı düşündüğüm için sessizliğimi korudum. Her hafta kültür sanat haberleri düşünürken sanat dünyamızın ağır kayıplarıyla sarsıldık.
Türkiye’nin naçizane en iyi kadın seslerinden Muazzez Abacı’yı kaybetmenin hüznü içimde, Türkçeyi iyi kullanan ve Türk sanat müziği icra eden sayıları gittikçe azalan bir neslin son duayenlerinden birini daha kaybettik maalesef. Son zamanlarda yapay zekâ sanatçılarının şarkılarını dinleyip mest olurken duygularını sesiyle kalbimize yansıtan ve titreten nesle yavaş yavaş maalesef veda ediyoruz. Ses sanatçılarımız kadar sinema dünyamızın da eski beyaz jönlerinden Engin Çağlar’ın da çok acı bir şeklide kaybını yaşadık.
Ve asıl mevzumuz haftalardır herkesi derinden sarsan bir ölüm daha sanatçı Güllü’nün vefat haberiydi. Yalova Çınarcık’ta yaşanan düşme sonucu vefatının sonrasındaki yaşanan olayları aklım havsalam almıyor. Bütün kanallarda uydurma haberler, özel hayatın ihlali ve zavallı Güllü’nün öldükten sonra bile rahat bırakılmayışı yüreğimi sızlattı. Adli yargı sürecinin tamamlanmayışı nedeniyle ve haddimin olmadığını düşünmem nedeniyle o konuya girmeyeceğim ancak ilk günden itibaren canla başla soruşturma sürecini sürdüren ve sabırlarının sınırlarını zorlayan kendini polis ve savcı sanıp ahkâm kesen medyadaki yeni türeyen(?) şovmenlere - insanlara rağmen asla durmayan ve olayı açıklığa kavuşturan herkese teşekkürler ediyorum. Bir polis eşi olarak, emniyetin gece gündüz demeden, yemeden ve içmeden, durmadan çalıştıklarına bizzat şahidim Allah razı olsun onlardan.
Her hafta akran zorbalığı, aile içi şiddet ve kadın cinayetlerini izleyip kahrolurken aile içi cinayetin farklı ve acı bir yönüne daha şahit olduk.
Şiddetin toplumsal olarak infial yaratacak seviyelere çıktığının farkındayız. Acil önlemlerin alınması psikolog ve sosyologların bu konuda çalışma yapması gerektiğine inanıyorum. Televizyon ve sosyal medyadan özendiren ve olağanlaştıran her şeye yasak gelmeli diye düşünüyorum. Çünkü, korkmayan, utanmayan bir toplum olurken şimdi de acımayan, sevgi beslemeyen bir insan türüne dönüştük. Yapay zekânın bile duygusal ataklar geçirdiği zamanda hissiyatları olmayan bir topluma nasıl evrildik.
Naif, saygılı ve sevgi dolu insanlardan Covit sonrası canavarlaşmaya dönüşmemizin bir açıklaması olmalı.
Benim hassas ve anne yüreğim için oldukça ağır şeyler bunlar. Haftalardır migren atağı yaşıyorum. Bir sanatçı, iyi bir sesin yanı sıra bir can kaybından bahsediyorum.
Bence Covit sadece kalp krizi vakalarını artırmadı. Cinnet ve vahşet oranlarının artmasından da sorumludur.
Daha fazla can kaybı yaşamamak için acilen çözümler üretmeliyiz.
Daha fazla yazmak istemiyorum. Yüreğim ve kalemim el vermiyor.
Sağlıcakla kalın en çokta akıl sağlığınıza dikkat edin lütfen.
Sevgi ve saygılarımla.
