Sevgili dostum. Gerçekten bebek senin mi, hemen kızma, daha evli değilsin. Belki de yeni evlendin. Ya da bebeğin ve bebeklerin var, hatta koca koca adam oldular. Onlarında bebekleri var. Hiç düşündün mü bebek senin mi, yoksa sen vesile misin? Bir alemden diğer aleme geçmek için kapı olarak seni mi seçti, yada seçildin mi? Ona geldiği yer unutturularak, sana emanet mi edildi, senin olduğun gibi. Anne kokusu ona, bebek kokusu da sana mı kodlandı. Ya o koca yürekli adamın yüreği cennette mi yüklendi. Sahi sen Cennetten mi geldin. Geri dönüşün oraya mı? Asıl vatanın oramı, bu yüzden mi acelecisin. Rabbine dönmek için. Peki hazır mısın, ya da her an seslenirim diye hazırlık mı yapıyorsun. O zaman sana helal olsun.
Sana da dün bebeğim diyenler vardı, belki de bu gün, ya yoklar, ya da geldikleri yere yolculuğa hazırlanıyorlar. Tek bilmedikleri, tahta ata ne zaman binecekleri. Senin, annene, babana, yakın akrabalarına emanet edildiğin gibi. Sana emanet edilen hayatını değiştiren bebeğim dediğin biri varsa hayatında. Peki emanet eden kim? O sevgiyi, korumayı kollamayı, merhameti, adaleti, fedakarlığı, sabaha kadar başında beklemeyi, ciğeri yanmayı, gözyaşı dökmeyi kim koydu yüreğine. Emanet edilen biri için çekmeye değer mi? Onun için gece gündüz çalışmaya, hatta çatışmaya, denizlerin dibine inmeye, dağların zirvesine çıkmaya değermi? Senin büyüklerin senin için hangi çilelere katlandı, sen onlara hangi duyguları yaşattın, yanlışları doğruları neler, görebildin mi? Ben annemden daha iyi anne, babamdan daha mükemmel bir baba olacağım, demek geçti mi içinden. Kızgın mısın seni doğurana, yada büyütene. Belki de onlar emaneti senin kadar algılayamadılar.
Kim çizdi bu kaderi sana, annen mi baban mı çevren mi, yoksa kaderin üstünde başka bir kader mi var, Senin gücünün dışında. Kabul etsen de etmesen de sana emanet edilene bebeğim diyecek, onun için yaşayacak onun için nefes alacak, onun için ölecek kadar, seni ona bağlayan bir kader, kaderin mi var senin bilmediğin. Nereden geldim, yolculuk nereye hiç düşündün mü?
Sevgili dostum: bu soruları, sorguları, kendime sordum durdum.
Bir taksinin içinde, bir bayan, bir erkek, sigara içiyor, yanlarında da küçük bir bebek var. Bebek ağlıyor, kadın, bebeğim bebeğim diyor, konuşmasına ve sigarasına devam ediyor. İçim kıyıldı sormak zorunda kaldım. Biraz abes oldu ama onlarınki kadar değil, bana göre. Kadın daha merhametli olur diye, bebek senin mi dedim. Evet dedi. Ama ona düşmanlık ediyorsun dedim. Sen kendine bak dedi. Adamdan da küfür yedim, gaza basıp uzaklaştılar.
Arkasından baktım, Allah’ım o çocuğa yardım et dedim. Sonra bir iş yerinin camından kendime baktım.
Karşımda benden başka kimse yoktu. Benden başka kimse olmadığına göre, kendime sordum. Allah cc o çocuğu sana emanet ettiyse, öyle soru sorulur mu, bebek senin mi? Birde baktım ki her şey bana emanetmiş. Yazılır ama sorulmazmış. O gün bu gün sigara düşmanı oldum ama insanlara kızmadım. Sevgiyle yaklaştım, çocukları kurtarmak için. Ben küfrü hak ettim. Hatta ben bile bana emanetmişim. Ne göz, ne kaş, ne akıl ne baş, ne ciğer ne dalak, ne kalp ne mide benim değilmiş. Hepsi emanetmiş. Anam babam, tüm akrabam, kolu komşu, sokağımız, kedimiz, köpeğimiz, özellikle bütün bebeklerimiz, bana emanetmiş. Sonra dedim ki kendine bakmayan çocuğa bakar mı? Kendini tanımayan Rabbini tanır mı? Rabbini tanımayan emanet alır mı? Her şeyi kendinin sanır. Kadın haklı. Önce kendime bakmam lazım. Bana verilen, her şeyin, her nefesin, her canlının hatta cansızın bana emanet olarak verildiğine, vakti gelince alınacağına kendim inanmam lazım. Emaneti verenin, benim Rabbim kainatın sahibi olduğuna, verdiklerinin kullanma talimatı olduğuna, ona göre kullanmam gerektiğine inanmam lazım. Kaza hariç, sahibine vakti geldiğinde teslim etmem lazım. Ufak tefek hata yapsam da emaneti verirken, biraz yüzüm olması lazım. Kadın haklı, ben kendime bakmam lazım ama oda kendine bakmıyor bari bebeğine bakması lazım. Yoksa ben yine sorarım. Bebek senin mi? Fakat siz yapmayın. Siz şöyle yapın, selam verin, çocuk sigaradan zarar görebilir, belki farkında değilsiniz, ben aynısını yaptım, çocuğum hastalandı diye yalanda söyleyebilirsiniz. Çocuğu korumak için. Çünkü o çocuk sizin de bebeğiniz. Size de emanet, Allah cc size emanet olarak neyi bıraktı ise, emanete iyi bakacağınızdan emin olmak dileğiyle, hoşça kalın dostça kalın. Bebekler hepimizin yalnız, bu duyguyu ancak, Allah’a ve ahiret gününe inanıp, iman eden ve hayatlarına uygulayanlar, yaşayarak anlatanlar anlayabilir.
