Sevgili dostum.
Ne sen darıl ne de annem darılsın. Eşim küsmesin, çocuklarım kıskanmasın. Yalnız torunlarım duymasın, çünkü her gün onların günü. Ama bugün sert ve mert, gölgesi bile, aileyi koruyan, ailenin olmazsa olmazı, Babalar Günü. Her gün bizim büyümemizde, şekillenmemizde, helal lokma yememizde, kişiliğimizde, onurumuzda, ahlakımızda, en büyük emek sahibi olan, bunu bilerek ve isteyerek yapan, karşılığında sadece bir bardak su isteyen Babalar Günü. Onlar istemese de bugün hep babalarımızı konuşalım istedim. Hayatlarını bizim için parçalayan, çok şey beklediğimiz, iyiliklerini unuttuğumuz, hatalarını ya yüzüne ya da arkasından çoğu zaman konuştuğumuz babalarımızı konuşalım istedim. Ben benden başlıyım, siz sizden başlayın. İyiliklerini de hatırlayın, onları kırmayın. Onlar çocuklarım üzülür diye ağlayamazlar bile, çünkü babaların ağladığı gün kıyamet kopmuş demektir. Ben babamdan, dünyalık pek bir şey görmedim. Aklım yettiğinde, sert mert, komşunun yardımına koşan, kötü alışkanlığı olmayan, sigara dahi içmeyen, küfür söylemeyen, namazında niyazında bir adam tanıdım. Meğer en büyük sermayenin bu olduğunu, baba olunca anladım. Babam da annem de okur yazar değildi. Köyde büyümüşlerdi, okul olsaydı babam kesin okurdu. Zeki bir adamdı, aklında yirmiden fazla hikaye vardı. Düğünlerde ya da bayramlarda, aile toplantılarında bu hikayeleri anlatır türkülerini de söylerdi. Ben babamın en çok hikayelerini severdim. Sesi de her Anadolu insanında olduğu gibi yanıktı, yani dokunaklı idi. Ammaney diye başlar, Karacaoğlan’dan, Sümmani’den girer Kerem’den çıkardı. Olmaz dediğini yaparsak sıkıntısını çekerdik. Meğer bilmek tecrübe ile sabitmiş. Tecrübede kitaplarda yazmıyor, babaların yaşadığı hayatta bir de onların yüreğinde yaşıyor. Ben hayatım boyunca şunu tecrübe ettim. Annene hep iyilik yapacak, babanın sözüne kulak verecek ve dinleyeceksin. Babanın sözü acıda olsa rahmettir. Annemi çok severdim amma, aklıma hep babam geliyor. Bizler Anneler Günü, Babalar Günü diye bir gün hiç bilmedik, zira her gün annemizin kucağında, eteğinin arkasında büyüdük. Dış kapının sesiyle babam geliyor diye, yerimizden fırlar, merdivenleri üçer beşer iner, ne getirdiğini merak ederdik. Babam erkenden köylü pazarına gider yoğurt, yumurta, tereyağı gibi şeyler alır gelirdi. Şehirde yaşamamıza rağmen, çikolata, bisküvi, cips gibi şeyler ya yoktu ya da biz bilmiyorduk. O günlerde şehirler de büyük köy gibiydi. Tarım hayvancılık köyde ne varsa şehirde de vardı. Babam tırpancı başıydı, iş babama gelir babam da arkadaşlarına söyler, bizim evde toplanır, ekin biçmeye giderlerdi. Babamın lakabı tırpancı Ahmet idi. Babam işe giderken avucuma koyduğu delikli para iki buçuk kuruşla, kapıda seyyar satıcı beklerdim. En çok rengi siyah, Konya havucu alırdım. Babamın arkadaşı Kadir amca beş kuruş verirdi, bakkala koşar, kırık leblebi alır koklar yerdim. Çok güzel kokardı. Babam köyünü, köyleri çok severdi. Bazen üç beş gün köylere gider gelmezdi. Geldiğinde ise ben kızıl kıyamet babam geldi diye babama koşar çok sevinirdim. Yine böyle bir gün babama koşarken, çorbanın içine düşmüş, iki elimi de fena halde yakmıştım. Beş yaşındaydım ama yine de uslanmamış, babam gelince ona koşardım. Babam beni babam diye severdi. Babasının yani dedemin ismini taşıyorum. Dedem Osmanlı askeri on üç yıl savaşlarda cepheden cepheye koşmuş, Kurtuluş Savaşı gazisiymiş. İki metreye yakın boyu iri gövdeli bir adam olduğunu, anlatırdı babam. Dedem hayatını anlatmış, babam da bize anlatır ağlardı. Ben de soluksuz babamı dinlerdim. Babam bana dedenin ruhunu taşıyorsun, cüssesini de amcan taşıyor derdi. Amcam iki metre boyuyla gardiyanlık yapıyordu. Çoğu zaman ziyaretine giderdim. Beni çok sever sen de babamı görüyorum derdi. Ali amcam da Mustafa çavuş diye seslenir, gözleri dolardı. Rabbim hepsine gani gani rahmet yağdırsın. Amcalarıma baba yarısı olarak bakar, öyle de görürdüm. Meğer ben babamdan çok şey almışım. Bunu ancak baba hatta dede olunca daha çok anlamışım. Biri baba dese babam geliyor aklıma, meğer bize paha biçilmeyen, doğruluk bir de yüksek ahlak bırakmış. Ne bölüşmek için kavga edilecek bir mal, ne de utanılacak bir hayat bırakmamış. Sadece Babalar Günü’nde hatırlanmayan her gün hatırlanan, yanlışlarını sakladığım, doğrularını aldığım, bir ruh bırakmış. İyi ki Rabbim bana hatırlatmış. Kötü baba yoktur, hayırsız evlat vardır. Bu günlerde Babalar Günü, babanızı unutmayın iyi bakarsanız, iyi görürsünüz. Her iyi baktığımda aklıma, babam geliyor, gelecekte. BABALAR, BABALAR GÜNÜNÜZ KUTLU, SİZ DE MUTLU OLUNUZ.
