Sevgili dostum. İnsanın medeniyeti inançlarından beslenir. İnanç damarlarına dokunursanız yada dokunulursa tamiri çok zor olan bir yola girmiş olursunuz. Üstadın bu yol çıkmaz sokak dediği sokak, bu sokaktır. Ecdadımız bu hatayı, isteyerek ya da istemeyerek tanzimatla yaşamış, kurtulurum diye kanuni esasiyeyle devam etmiştir. Ne acıdır ki çırpındıkça batmıştır. İslamı medeniyet olarak yaşadığı dönemlerde ecdadımız, bilgisini varlıklarını kimseden kıskanmamış, Dünya ile paylaşmıştır, Yahudiler dahil. Bilgi batının eline geçince, Dünyayı sömürmeye başlamış, insanlığı köleleştirmiştir. Bilgi Çin’de de olsa alınır, fakat kültür alınmaz. Almaya kalkanlar ortada kalır. Bunu fark eden, yanlış olduğuna inanan, kaybettiğimizi bilen,
Kaybettiğini kaybettiği yerde arayan, Cennet mekan Abdulhamit Han otuz iki yıl bulmak için diretmiş, bulmuş baya yol almış, tam ümmet kurtulmak üzere iken, fırtına koparıp al aşağı etmişler, ya da ettirmişler. Batıyla beraber kurtuluşu batıda arayanlara yenilmiş, batılılaşma hareketini önleyememiş. Sonra arkası ittihat ve tarakkiyle son bulmuş, Osmanlıyı yıkmak petrole sahip olmak için, birinci Dünya savaşı çıkarılmış. Koskoca Osmanlı atmış parçaya bölünerek bölüşülmüş.
Sevgili dostum. Abdulhamit Han’ın haklı olduğu anlaşılmış ama bu seferde Dünya değişmiş. Allah’tan bu millet tamamen yok olmamış, Osmanlının devamı olan Türkiye Cumhuriyetini kurmuş, tekrar ayağa kalkmak için çok çalışmış. Tam ilim irfan sahibi oldum derken bir darbe her şeyi yok etmiş. Yine toparlanmış ama aynı kaderi tekrar tekrar yaşamış. Belki bundan sonra darbe olmayacak, fakat bizi güçsüz düşürmek adına, içten ve dıştan düşmanlık edenler de bitmeyecektir.
İslam tarakkiye mani değildir. Tam tersine Dünya’da adaleti sağlamak için güçlü olmanı emreder. Mazluma merhamet için ise, yüreğine merhameti zikreder. Bu yüzden ilimde bilimde, fende cebirde, matematikte, edepte edebiyatta, sanatta, hatta her alanda Dünyada söz sahibi olana kadar, birde alınıp satılamayan yerli, becerikli, doğru insanı üretene kadar ve kıyamete kadar mücadele devam edecektir. Bu milletin çocukları böyle Dünyaya geliyor, büyüdükçe başka kültür veriliyor, bu yüzden içi başka dışı başka oluyor. Milli ve yerli eğitime geçmek zorundayız. Bu uğurda mücadele edecek, asla geri durmayacağız. Cebini değil vatanını dinini milletini düşünen bir toplum haline gelinceye kadar, gayret edeceğiz, birde önce kendimize inanacağız ve başaracağız. Çünkü başka yol yok. Diğer bütün yollar çıkmaz sokak. Bunları siyaset olsun diye yazmadım. Osmanlıda bizim, Selçukluda bizim, Türkiye Cumhuriyeti zaten bizim. Bu bizim kaderimiz. Yüksek dağların başından kar eksik olmaz. O kötü bu iyi tartışması bize zaman kaybettirir. Ben nasılım, biz nasılız, bize düşen görev bu gün ne, sorularıdır bize bu gün lazım olan. İslam geminin altını deldirmez, delen varsa mani olur, delik varsa tamir eder. İslam bunu gerektirir, bunu emreder. Kula kulluk yaptırmaz, kula kulluktan kurtarır.
İlim bilim Dünya ve ahireti tanımak, keşfetmek, ikisinin de varlıklarından istifade etmek, insanlığın faydasına sunmak, Allah için öğrenmek, Allah için kazanıp Allah için harcamak, insanı yüceltir, ama ilah yapmaz. Çünkü insan var olanı bulur yaratmaz. Yani yaratılanı keşfeder. İcatlarını, ürettiklerini, insanlığın hayatını kolaylaştırmaya sunar. Ancak emeğinin karşılığını alır ama sahibi değildir. İlimin de biliminde sahibi Allah’tır. Kainatta yarattığı ne varsa insanlığın tamamınadır. İnsanlık için kullanılır. Nasıl ahiret ilmi farz ise, o kadarda Dünya ilmi farzdır. Her insan farklı şeyler keşfedebilir icat edebilirler. Böylece birbirleriyle alış veriş yolları açılır, tanışırlar. Buda kavgaya değil dostluğa sebep olur. Demek ki önemli olan düşünmek, üretmek, sonra konuşmaktır. Üretemeyen konuşamaz bile, ne üretilirse, ne verilirse ona razı olmak zorundadır. Bu yüzden ilimde bilimde farzdır. İlim insanın bir kolu ise, bilim de diğer kolu, ya da biri kalbi ise, diğeri ciğeridir. Hangisi daha önemli demek lafügüzaf tır.
Dünya ve ahiret bir bütündür. Bizi yaratan Rabbimiz, hem Dünya’nın sahibi, hem de Ahiretin sahibidir. Ahiretsiz Dünya, Dünya’sız ahiret yarımdır. İlimde öyle Dünyevi ve uhrevi ilimler beraber öğrenilir, beraber yaşar, beraber hayat bulurlar. Dünya’yı mamur ancak ahiret için olmalıdır. Aksi takdirde Dünya asla huzur Dünya’sı olmayacaktır. Allah’ı zülcelal hazretleri, yarattığı her canlının rızkını beraber yaratmıştır. Sıkıntı rızkına razı olmayarak, başkasının rızkına el koyma sıkıntısıdır. Karanlık olan korkumuz ise, rızık korkumuzdur. Bize mal biriktiren, bu korkudur, Dünya ve ahiret ilmini bir birinden ayıran bu korkudur, nefsimize uymamız, kibrimiz düşmanlıklar, bu korkudur bizi savaşa hazırlayan. Bu korkudur insanlığa hizmet edecek ilimi, insanlığa zulmettiren de bu korkudur.
Kurtuluşumuz ise, yine bu korkularımızın tam ortasındadır. Adı aydınlık olan, başka medeniyetlerde değil. Güneşimizi kaybetmişiz elin mumundan medet umuyoruz. Şunu asla unutma Sevgili dostum, elin mumu ancak seni gösterir. Fakat senin varlığın Dünya’yı aydınlatmaktır. Çünkü sen Müslümansın. Senin olduğun yerde, kavga çıkmaz, çünkü sen kavga olmasın diye kavga edensin. Allah’ı en iyi tanıyan en iyi bilensin. Allah adına konuşan, Allah adına kızan, Allah adına gülensin. Adalet ruhunu karıncaya da aynı, file de aynı görensin. Kim ne kadar hak ediyorsa onu verensin. Sen yaratan değil, helal yolla üreten, israf etmeden tüketensin. Sen makamın sahibi değil, halifesisin. İlim sana bunu öğretiyorsa ilimdir. Yoksa hem sana hem insanlığa zulüm getirir, huzursuzluk getirir. Sevgili dostum.
